ไชคอฟสกี นักกฎหมายที่ผันแปรตนเองมาเป็นนักดนตรี

ปีเตอร์ อิลิช ไชคอฟสกี คือชื่อเต็มของเขา เกิดเมื่อ 1840 ณ เมืองวอลท์กินสค์ ประเทศรัสเซีย เขาเป็นบุตรคนที่ 2 ของอิลยา เปโตรวิทซ์ ไชคอฟสกี ซึ่งพ่อของเขาเป็นผู้ตรวจกิจการเหมืองแร่ของเจ้าแห่งแผ่นดิน ไชคอฟสกี เริ่มศึกษาดนตรีตั้งแต่อายุ 5 ปี ซึ่งเขาสามารถเล่นเปียโนและอ่านโน้ตได้อย่างคล่องแคล่วตอนอายุ 8 ปี ทางบิดาได้เห็นถึงความสามารถของเขาแล้ว แต่ก็ยังอยากที่จะให้เขานั้นเรียนกฎหมาย พอ ไชคอฟสกี เริ่มอายุย่างเข้า 10 ปี บิดาของเขาได้ส่งให้เขาเริ่มเข้าโรงเรียนกฎหมาย แต่แล้วก็ต้องเกิดเรื่องน่าเศร้าตอนอายุ 14 ปี แม่ของเขานั้นต้องเสียชีวิตลงด้วยโรคระบาดไปทั่วเมืองจนแม่ของเขาก็ต้องติด เชื้อนั้นไปด้วยทำให้ ไชคอฟสกี มีอารมณ์ที่เศร้าอยู่ตลอดเวลา แต่ในความเศร้าของเขาก็ไม่หยุดที่จะเรียนรู้ต่อไป เขาได้เริ่มเรียนกฎหมายและพยายามอย่างสูงจนจบปริญญาตรีทางกฎหมายในที่สุด พอจบแล้วเขาได้เขาไปสมัครงานกับกระทรวงยุตธรรม ของเมือง เซนต์ปีเตอร์เบอร์ก แต่ก็ทำงานได้ไม่นานนักเขาก็ต้องออกจากงานเพราะความไม่ชอบเนื้องานและไม่ใช่ ตัวตนของเขา จึงลาออกมาและศึกษาในสิ่งที่ตนชอบคือดนตรี

แต่นั่นก็เป็นแค่การฝึกฝนด้วยตนเอง ไชคอฟสกีใฝ่ฝันที่อยากจะมีครูสอนแบบจริงจังสักคนหนึ่งจนเขาได้ไปเจอกับ อาจารย์ท่านหนึ่งที่มีความสามารถเฉพาะทางและมีชื่อเสียงคนหนึ่งเลยคือ นิโคลลาส ซาเรมบา เขาก็ได้ใช้เวลาหลังเลิกงานเพื่อมาเรียนทุกวันและฝึกฝนอยากหนัก แต่ในตามหลักแล้วนั้นการที่จะเข้าเล่นดนตรีนั้น ส่วนใหญ่คนที่มีความรู้ความสามารถเขาเริ่มเข้าเรียนตั้งแต่ยังเยาว์วัย แต่เขา 21 ปีแล้วก็ต้องอดทนสู้เป็นธรรมดา จนเขาสำเร็จการเรียนเขาได้เริ่มประพันธ์เพลงขึ้นมาหลายเพลง ที่ได้อารมณ์อย่างมาก รวมไปถึงบทเพลงที่เล่นด้วยเปียโนโดยเฉพาะ เขาทำให้คนทั้งกรุงถึงกับยอมรับความสามารถในการแต่งเพลงและฝีมือที่ เก่งอย่างมาก สิ่งเหล่านี้ทำให้เขารู้สึกตนเองได้ว่าทั้งหมดไม่ได้อยู่ที่อายุเลย มันอยู่ที่การที่เราจะเรียนรู้มากน้อยเพียงใดแค่นั้นเอง